انوشیروان دادگر

 این روزها سخن از ایرانِ باستان بسیار زیاد بگوش می‌رسد، و نوشته های فراوانی‌ در مورد دوره درخشان ایران قبل از اسلام در اینترنت و روزنامه ها منتشر میشوند. گفتار از پلیدی های اسلام و برتریهای ادیان ماقبل اسلام، جنایت های سرداران اسلام و مردم دوستی‌ پادشاهان دوران باستان، فراوان است. خون پراکنی‌های محمد و علی‌ و عمر و سایر بنیاد گذاران اسلام بر هیچ کسی‌ پوشیده نیست، چرا که کتب و روایات فراوان در این مقوله نوشته شده است. جنایات سرکردگان فعلی رژیم های اسلامی خود نمونه ناچیزیست از آنچه بر مردم ما طی قرون و اعصار رفته است. تاریخ طبری که از آن نقل قول خواهم کرد، پُر است از داستانهای وحشی گریهای نمایندگان صدر اسلام. تردیدی نیست که‌ نه تنها باید اسلام را که بلای جان مردم ما شده و علاوه بر آن حکومت هائی را که از آن زائیده شدند شناخت، ماهیت رهبران سیاسی قبل اسلام را هم باید با آگاهی‌ کامل دنبال کرد. در مورد عدل انوشیروان بسیار شنیده ایم. می‌گویند زنجیری داشت که مردم زمانی‌ که به دادگری او احتیاج داشتند آنرا لمس میکردند و زنگی که در انتهای آن به صدا در میامد انوشیروان را از وجود یک دادخواه آگاه میکرد. در تاریخ طبری مطلبی به عدل انوشیروان اختصاص داده شده که با مرورش میتوانیم بهتر به کنه آن پی ببریم. تاریخ طبری در اواخر قرن سوم هجری نوشته شده است.  این تاریخ که به زبان تازی است حدود یک قرن بعد توسط ابو علی‌ محمد بلعمی به فارسی بر گردانده شده است. قسمت مختصر شده ای از آنرا‌ که “ذکر عدل انوشیروان و خراج نهادن بر ولایتها” عنوان دارد با توضیحاتی بازگو می‌کنم:

Welcome to the US

There is an old saying that goes like this: “a book cannot be judged by its cover.” Some people however browse books in the bookstore and if they enjoy the title and the graphics on the front and back covers, they may buy the book and add it to their library. That is what those books are probably good for anyway, an addition to a personal library. The expression indeed is a metaphor for those who only see the outside and not the inside. In his most famous speech, Martin Luther King dreamed of a society where his children “will not be judged by the color of their skin but by the content of their character.” Alternatively, as the famous poet Saadi once said: human’s body is honored by its spirit, hence the symbol of humanity is not one’s nice attire. If someone selects another person merely based on looks, the selected is good to be put on display only for presentation as a model, as in the case of the book with a nice cover. When someone is judging others by their appearance, we call that person racist, sexist, or homophobic. It is in fact against the law, as the US constitution declares that no one can be discriminated based on gender, race, religion, or national origin. One who is in the position to decide who should be selected to run for an office or handle certain tasks involving public, or who should be admitted to cross the border (such as a custom officer) must be mindful of the constitution.

 

صادق هدایت

صادق هدایت در چنین روزی در ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ مطابق با هشتم آوریل ۱۹۵۱ وفات یافت. در دوران کوتاه آزادی سیاسی، که از زمان تبعید رضا شاه تا تحکیم  قدرت استبدادی محمد رضا شاه طول کشید، روشنفکران ایران توانستند شاهکارهائی پدید آورند. هدایت نیز در این فاصله نوشته های ارزشمندی از جمله شیوه های نوین در شعر فارسی، داستان ناز، سگ ولگرد، علویه خانم، آب زندگی‌، ولنگاری، و حاجی آقا را منتشر کرد. نوشته های هدایت متنوع، ملون، و گوناگون است. شاید بتوان با یک رده بندی کلیِ نوشته‌های او به تنوع کارهایش پی برد .

Status Quo

Antiques, classic cars and furniture, tradition, old saying, keeping with the old, customary, and many other titles that inspire conservatism are opposed to phrases such as new, future thinking, getting rid of old baggage, modernism, and futuristic. We use this vernacular in a daily basis, not knowing that we are expressing a way of thinking. We realize that change can be achieved only through forward thinking, but does it mean that we have to abandon the past and never look back?