اندیشمند بزرگترین احساسش عشق است و هر عملش با خرد
زین الاخبار گردیزی که در قرن پنجم نوشته شده، جدولی از جشنهای ایرانیان دارد که در آن جشنهای مربوط به هر ماه را نوشته و در مورد هر یک توضیح مختصری داده که خواندن آن خالی از لطف نیست. توضیح این نکته لازم است که ایرانیان باستان نه تنها برای هر ماه، بلکه برای هر روز نیز نامی داشتند. اسامی دوازده ماه از جمله نام های روزها بودند، و چنانکه نام روز و نام ماه تلاقی میکرد (هم نام بودند) آن روز را جشن میگرفتند. بنا بر این، علاوه بر جشنهای مختلف به مناسبت های ویژهٔ خود، در هر ماه حداقل یک روز بود که به علت تشابه نامِ روز و ماه جشن گرفته میشد. پایه و اساس جشنها نه تنها مذهبی بلکه اساطیری هم بود:
