صلح یا جنگ- بخش دوم

لزوم جنگ:

با توجه به کلیه دلایل ضد و نقیضی که در بخش نخست آمد، هر آینه به نظر می‌رسد که مطالعهٔ تاریخ برای تک تک افرادِ هر جامعه‌ای ضروری است. چرا که جنگ هیچگاه برای رفع اختلافات و یا سؤ تفاهمات مردم یک کشور با مردم کشور مورد هجوم نمی‌تواند باشد؛ بلکه نزاع و کشتار همواره توسط حکمرانان و بر سر غنایم بوده است. اگر افراد عادی، یعنی کسانی‌ که تحت فشار و یا تبلیغات حاکمین وارد جنگ میشوند، به این نتیجه برسند که هیچ دلیلی‌ جنگ را توجیه نمیکند، به پایان جنگها رقم زده‌ایم. با ترویج این ایده و این پیام که جنگها را مردم آغاز نمیکنند و سرچشمه جنگ دولت است، شاید بتوانیم از ورود جوانان به ارتش جلوگیری کنیم. در این مورد پرسش هائی ممکن است مطرح شود که در ظاهر ضرورت جنگ را توجیه کند. به عنوان مثال، چنانچه به مرزهای کشوری حمله شد چه باید کرد؛ و یا چگونه می‌توان با دولتی مستبد و جانی مبارزه کرد؟ پاسخ هر دو پرسش در یافتن راه مبارزه بدون توسل به جنگ، و آموزش و آگاه سازی نهفته است. اکثر مردم جهان در ناآگاهی کلانی بسر میبرند. بهترین راه برای خاموش نگاه داشتن خشم مردم، عدم آگاهی‌ آنها از آن چیزی است که آنها را خشمگین کرده است. نظامهای پیش رفته، مانند دولتهای آمریکای شمالی و اروپائی، از نظر روانشناسی‌ اجتماعی و تحت تاثیر قرار دادن افراد جوامع خود، به روشهای علمی‌ مجهزند و میتوانند مردم را فارغ از سیاستهای دولت و یا در جهاتی که خود به آن جهات تمایل دارند سوق دهند. آنها وسائلی در دست دارند که  میتوانند اکثر مردم را در ناآگاهی کامل نگاه دارند. نگاهی‌ به سر فصلهای نشریات مختلف (که امروزه بیشتر در صفحات اصلی‌ مرورگرهای شبکه های رایانه‌ای به چشم میخورند) می‌توان به نوع اخباری که به چشم و گوش مردم می‌رسد توجه کرد. مهمترین خبرهای سیاسی و اقتصادی از این صفحات دور شده‌اند و خبرهائی آغشته به تبلیغات (که در ظاهر به نظر خبر میایند) و شایعات در عناوین این صفحات به وفور‌ یافت میشوند. از آنجائی که دستگاههای خبری توسط شرکتهای بزرگ با سرمایه‌ های سرشار اداره میشوند، نه تنها خبرهای مهم نایابند، بلکه آنچه که به نظر خبر سیاسی یا اقتصادی میاید تحریفی از اخبار واقعی‌ میباشد. به این وسیله دولتها دست در دست سرمایه‌داران به تغییر جهت دادن افکار مردم، و به آنچه که مورد نظرشان است (تجاوز و تصاحب مواد اولیه و مایملک ملل ضعیف) میپردازند. اگر دولتهای ضعیف به مقابله با این تجاوزات اقدام کنند، با ترویج اخبار نادرست جوانان را با تهییج و تحریک بر ضد کشورِ مورد حمله، و به جنگ با او ترغیب میکنند.