اندیشمند بزرگترین احساسش عشق است و هر عملش با خرد

Sunday, September 18, 2016

September 15, 2016 Assad’s Death Warrant by Mike Whitney


“Secret cables and reports by the U.S., Saudi and Israeli intelligence agencies indicate that the moment Assad rejected the Qatari pipeline, military and intelligence planners quickly arrived at the consensus that fomenting a Sunni uprising in Syria to overthrow the uncooperative Bashar Assad was a feasible path to achieving the shared objective of completing the Qatar/Turkey gas link. In 2009, according to WikiLeaks, soon after Bashar Assad rejected the Qatar pipeline, the CIA began funding opposition groups in Syria.”
— Robert F. Kennedy Jr., Why the Arabs don’t want us in Syria, Politico
The conflict in Syria is not a war in the conventional sense of the word. It is a regime change operation, just like Libya and Iraq were regime change operations.
The main driver of the conflict is the country that’s toppled more than 50 sovereign governments since the end of World War 2.  (See: Bill Blum here.) We’re talking about the United States of course.

هیلری کلینتن، برنی سندرز، و دانالد ترامپ

  بخش اول: هیلری جنگ طلب تشنه‌ قدرت :محمد سهیمی
مقدمه
انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری دو حزب سیاسی عمده آمریکا به پایان خود نزدیک میشوند. در حزب جمهوری‌خواه آقای دانالد ترامپ نامزد قطعی حزب میباشد، و در حزب دموکرات خانم هیلری کلینتن از آقای برنی سندرز، سناتور مستقل از ایالت ورمانت که در مجلس سنای آمریکا معمولا با سناتور‌های حزب دموکرات متحد است، جلوتر است. در طول این انتخابات شاهد انقلاب سیاسی، هم در جناح چپ و هم در جناح راست، بوده ایم.

نورمبرگ آمریکائی ۱۴


سلاحهای کشتار جمعی‌ دست و پا گیر

در ماه می سال ۲۰۰۴، کمی‌ بیش از یک سال پس از هجوم به عراق، در گردهم‌آیی مخصوص مخبرین رادیو و تلویزیون در واشینگتن، رئیس جمهور "بوش" یک نمایش تصویری سبکبار ارائه داد. در یکی‌ از عکسها، او دنبال چیزی زیر مبلمان دفتر رئیس جمهور میگشت. او به شوخی‌ گفت: "آن سلاحهای کشتار جمعی‌ باید یک جایی باشند." سپس با خنده گفت: "نه، اینجا هم که نیست" و عکس دیگری را نشان داد. "شاید این زیر باشد؟" با این فرضیه که سلاحهای کشتار جمعی‌ "صدام" همانقدر احتمال وجودشان در عراق بود که مثلا در کاخ سفید احتمال میرفت. پس از جنگ خلیج، تقریبا تمام سلاحهای شیمیائی و بیولوژیکی "صدام" توسط بازرسان سازمان ملل نابود شده بودند. با اینکه کابینه "بوش" اصرار داشت که عراق برنامه تولید چنین سلاحهائی را داشت، هیچ برنامه‌ای در کار نبود.