کشور ایران در تغییر و تحول پس از اسلام زیر بار خفت و ننگ بسیاری از طرف اعراب رفت. نمونه بارز آن درود گفتن ما است، که نخستین سخنی است که پس از دیدار یکدیگر بکار می‌بریم، و به جای درود سلام میگوییم، که این البته آنچنان جا افتاده است که تغییر آن بسیار دشوار است. نخستین بار که کشور ما نام باستانی خود، یعنی ایران، را مجددا بر خود گذاشت در زمان رضا شاه بود. ترقیات بسیار دیگری در زمان رضا شاه رخ داد، که امروزه شاه دوستان آنها را بر میشمرند. این به دلیل با سوادی رضا شاه نبود، بلکه کاملا عکس آن بود. رضا شاه، که به قُلدور شهرت یافته بود، کاملا بیسواد بود. شانسی که او آورد این بود که توانست در یکی از پایین‌ترین و ضعیف‌ترین حکومتهای ایران، یعنی سالهای آخرین حکومت قاجار، زمام امور را به دست بگیرد. نوگرایی‌هایی که در زمان او رخ داد، همه و بدون شک، به دست کسانی بود که او را شاه کردند، از جمله تیمورتاش. ا
