نورمبرگ آمریکائی ۱۱

قانون حقوق انسانی‌ ایالات متحده

ایالات متحده بدنه تقریبا وسیعی از قوانین حقوق انسانی‌ دارد، که با اولین اصلاحیه قانون اساسی‌، تحت عنوان اعلامیه حقوق، آغاز میشود. اعلامیه حقوق به بسیاری از حقوق فردی از جمله موارد زیر اشاره دارد؛ آزادی مطبوعات و مذهب، حق داشتن وکیل و عدم اجبار به اقرار از گناه خود، مصونیت از تنبیهات غیر طبیعی و غیر انسانی‌، و حق اجتماع “صلح آمیز” برای نمایش دادخواهی از دولت. زمانیکه سنا پیمان نامه ضد شکنجه سازمان ملل را تصویب کرد، آنرا به قوانین موجود افزود. اما دستورالعمل شماره ۲۳۴۰ تصویبی سال ۱۹۹۴، از آن نیز فراتر رفت و تعریف باریکتری از آن به دست داد. این دستورالعمل چنین اعمال بیرحمانه‌ای را ممنوع اعلام می‌کند، تا آنجائی که چنین رفتاری خارج از محدوده تحت کنترل آمریکا انجام شود. دولتهای مختلفی که پس از این قانون در آمریکا شکل گرفتند، بر این باور هستند که چون دولت فدرال و دولتهای ایالتی‌ قوانین جلوگیری از ضرب و شتم، ایجاد جراحت، قتل، ادم دزدی، و غیره را تصویب کرده‌اند، دلیلی‌ برای لایحه چنین جرمی وجود ندارد.

تا کنون فقط یک نفر با استناد به دستورالعمل شماره ۲۳۴۰ محاکمه شده است. او “چارلز مک آرتور امانوئل”، مشهور به “چاکی تیلور” یا “روی بلفست”، پسر دیکتاتور سابق لیبریا “امانوئل چارلز تیلور”، می‌باشد. امانوئل که تبعه آمریکا است، به اتهام شکنجه و سایر فعالیتهای ضد انسانی‌ در زمان جنگ داخلی‌ لیبریا بازداشت، و به ۹۵ سال زندان محکوم شد.

علاوه بر شکنجهٔ زندانیان در گوانتانامو، که گر چه گوانتانامو در کوبا است ولی‌ منطقه تحت نفوذ آمریکا به شمار میاید، شکنجه زندانیان در سایر مناطق دنیا نیز طبق “پیمان نامه ژنو”،  “میثاق بین‌المللی سال ۱۹۷۶ حقوق سیاسی و مدنی”، “همایش سال ۱۹۸۴ سازمان ملل علیه شکنجه”، و قوانین عدیده ایالات متحده، از جمله “دستورالعمل شماره ۲۳۴۰” ممنوع اعلام شده است.

اصول نورمبرگ

ایالات متحده اصول نورمبرگ را در سال ۱۹۵۰ اتخاذ کرد، ولی‌ موقعیت آن به عنوان یک قانون بین‌المللی همواره مورد بحث و بررسی بوده است. کشورهائی که این پیمان نامه را امضا کردند، عمدا به سازمان ملل اختیار قانون گذاری را اعطا نکردند. تا کنون دو شکل پراکنده قانون باقی‌ مانده است که یکی‌ “قانون و عرف” نگاشته نشده و دیگری عهدنامه‌ها و میثاق‌نامه‌های مشخص و مربوط به هر کشوری می‌باشد. در اینصورت، اصول نورمبرگ چگونه سازگاری دارد؟ مشخصا کمیسیون قانون بین‌الملل که بر حسب درخواست مجمع عمومی‌ پایه گذارِ اصول بود، در نظر داشت که آنرا به عنوان بدنه قوانین بین‌المللی قرار دهد. در واقع، این اصول راهنمای دادخواهی جنایات جنگی یوگسلاوی و روآندا بودند. منصفانه می‌توان اذعان کرد که آنها مفهوم کلی‌ را که در قوانین و روابط جنگی مورد استفاده قرار گرفت، بیان کردند.

حداقل یکی‌ از مفاهیم ابداعی اصول نورمبرگ رابطه مخصوصی با جنایات جنگیِ جنگ علیه ترور دارد. این اصول بطور مشخص “اقدام به یک جنگ تهاجمی” را منع میکنند. آیا حمله دولت بوش به عراق در سال ۲۰۰۳ یک تهاجم جنگی که تحت اصول نورمبرگ تعریف شده میبود؟ پاسخ کوتاه من مثبت است، و در بخش سوم به آن عمیق‌تر مینگریم.

جدول زیر، لیستی از قوانین مختلفی‌ است که صاحب منصبان و پیمانکاران خصوصی آمریکا بر طبق این قوانین،  امکاناً و اجباراً باید جوابگوی جنایاتشان باشند:

سال	نوع قانون		جرم
	بین‌المللی	دولت فدرال آمریکا
۱۹۰۷	پیمان لاهه		رفتار بد با زندانیان
			غارت
			عدم دستگیری از بیماران و مجروحین
۱۹۴۹	پیمان نامه ژنو		شکنجه
			ناپدید کردن به عنف
			قتل
			آزار جنسی‌ و تجاوز
			جنایات جنگی
۱۹۵۰	اصول نورمبرگ		برنامه ریزی و اقدام به جنگ
			جنایات جنگی
			جنایت علیه بشریت (مذهب یا نژاد)
۱۹۹۶		قانون جنایات جنگی	نقض آشکار عهد نامه ژنو
		(دستورالعمل ۱۸ و ۲۴۴۱)	شکنجه
			رفتار خصمانه، ضد بشری، و تحقیر آمیز
			نقص عضو
			تجاوز
			آزار جنسی‌
۲۰۰۵		قانون رفتار با زندانیان	روشهای بازجوئی که در دستورالعمل ارتش نیامده باشد
۱۹۷۶	کمیسیون بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی		شکنجه
			رفتار خصمانه، ضد بشری، و تحقیر آمیز
			ناپدید کردن به عنف
۱۹۸۴	همایش سال ۱۹۸۴ سازمان ملل علیه شکنجه، و سایر رفتارها یا تنبیهات تحقیر آمیز		شکنجه
			رفتارها یا تنبیهات تحقیر آمیز
۱۹۹۴		دستورالعمل شماره ۲۳۴۰	شکنجه خارج از آمریکا

                   ادامه دارد