نوآوری‌های کیهانی

تحقیقات جدید نشان میدهند که جریان نامنظم مواد در درون خورشید میتوانند دلیل لکه‌های خوشه‌ای باشند که بطور تصادفی در سطح خورشید دیده میشوند. به منظور مطالعهٔ گسترده‌تر در مورد خورشید، سازمان ناسا در ۱۲ اوت سفینه "پارکر سولار پروب" را پرتاب کرد. این کشتی فضائی تا چهار میلیون مایلز به خورشید نزدیک خواهد شد، که البته این کوتاه‌ترین فاصله‌ای است که تا کنون انسان توانسته است به این ستارهٔ آتشبار نزدیک شود.

اروپائیان و ژاپونیها در ماه اکتبر فضاپیمای "بِپی‌کلمبو" را پرتاب خواهند کرد که در سال ۲۰۲۵ به کوچکترین سیاره منظومه خورشیدی ما، عطارد (مرکوری)، خواهد رسید. این کشتی تحقیقات بسیاری بر روی این سیاره انجام خواهد داد، از جمله مطالعه ضخامت لایه روئی عطارد که اخیرا دانشمندان آنرا به قطر ۱۶ مایل تخمین زده‌اند، که البته بسیار نازکتر از تخمین‌های قبلی‌ است.

سیارهٔ ناهید یا زهره (ونوس) نزدیکترین کره بین ما و خورشید است. پس از مطالعه ابر ۶۰۰۰ مایلیِ زهره، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که چرخش سریع جّو این سیاره به دلیل فشاری است که به کوهستانهای آن وارد میاید، که چرخش آنرا روزی دو دقیقه کم و زیاد می‌کند.

بر اساس پژوهشی که اخیرا بر روی ماه انجام شده است، به نظر می‌رسد که وجود گرما و همچنین یخ و  آب در سطح ماه، به احتمال بسیار زیاد به دلیل وجود موجود زنده در زمانهای بسیار دور و دراز می‌باشد.

بزودی از سیارهٔ بهرام یا مریخ (مارس)‌ بسیار خواهیم شنید. سازمان ناسا در حال اجرای طرحی است که بر اساس آن شش ماموریت در مریخ انجام خواهد داد. در تابستان امسال، بهرام به نزدیکترین فاصله از ما، در ۱۵ سال اخیر، رسید که فرصت مناسبی برای مطالعه این سیاره بود. ولی‌ گرد و غباری که سطح آنرا پوشانده بود این چشم انداز را ناپدید کرد. پس از آزمایشِ این غبار نتیجه‌گیری شد که دلیل آن "مدوسا موسا فورمیِشن" بود، که یک خاکستر آتشفشانیِ ۷۷۰۰۰ مایل مربعی می‌باشد که در نزدیک خط استوا به وجود آمده بود. همچنین دانشمندان یک دریاچه زیرزمینی نزدیک قطب جنوبیِ مریخ کشف کرده‌اند. با پرتاب فضاپیماهای فوق، مطالعه مریخ به طرز وسیعی ادامه خواهد یافت.

با اضافه کردن ۱۲ ماه جدید به اقمار مشتری (ژوپیتر) که اخیرا دانشمندان کشف کرده‌اند، به نظر می‌رسد که سیاره مشتری بیشترین تعداد ماه را در میان سایر سیارات منظومه شمسی‌ دارا می‌باشد. نکته جالب دیگر اینکه، کشتی فضائی "جونو" در یکی‌ از ماههای مشتری به نام "لو" حرارت غیر قابل انتظاری را کشف کرد، که احتمالا نشانه یک آتشفشان در سطح این ماه است. از طرف دیگر، کشتی "گالیله" در سالهای نود، و در یکی‌ دیگر از ماههای مشتری به نام "اروپا" بخار آب کشف کرده بود، و این کشفیات به کره مشتری منظره دیگری میدهد که راه را برای اکتشافات پسین باز می‌کند.

فضانورد "کاسینی" ماموریتش را در سیاره زحل (سَتِرن) به انجام رساند، ولی‌ بازیافته‌های آن همچنان مورد بررسی قرار گرفته و اکتشافات جدیدی میشود. در تحقیقی که به عمل آمد، در ماه "اینسلدوس" که یکی‌ از ماههای زحل می‌باشد، مولکولهای ارگانیک عجیبی‌ پیدا شده که میتواند حاکی از حیات در یک فضای اقیانوسی باشد. همچنین دانشمندان معتقدند که دلیل اینکه بسیاری از ماههای زحل اَشکال متفاوتی دارند این است که کرات و یا سنگها و یا قطعات ناهمگون با یکدیگر تصادم نموده و نتیجتا این اشکال را به وجود آورده‌اند.

چند ماه پیش دانشمندان اعلام کردند که ابرهای اورانوس علاوه بر سایر مواد، مخلوطی از هیدروژن سولفاید به همراه دارند، که بوی تخم مرغ گندیده را میدهند. با شبیه سازی کامپیوتری (سیمولیشن) می‌توان نتیجه گرفت که دلیل اینکه اورانوس در حرکت دورانی خود همیشه با یک زاویه و بصورت کج میچرخد، برخوردی است که در اوائل پیدایش آن، سیاره دیگری قریب دو برابر کره زمین با آن برخورد کرده و آنرا به این صورت در آورده است.

با استفاده از عکسهای کشتی فضائی "افق جدید"، دانشمندان موفق شدند نقشه بسیار دقیقی‌ از پلوتو به دست دهند، که در آن می‌توان کوهها و شیارها و روزنه‌های این شبه سیاره، و همچنین ماه آن (شرون) را مشاهده کرد. همچنین گفته میشود که تِل‌های شنی‌ موجود در پلوتو و ماهش همانند زمین ما شکل میگیرند، با این تفاوت که بجای شن، یخ آنها را شکل میدهد.

در سال ۲۰۰۷ کاوشگران جسمی‌ را مشاهده کردند که شبیه سیگار برگ بود و از منظومه ما عبور کرد، بدون آنکه کشف شود که از کجا آمده بود. این جسم که "اوموآموآ" نامگذاری شد، با سرعت بسیار از خورشید دور شد. دانشمندان حدس میزنند که این یک "کامت بین منظومه‌ای" بوده است، زیرا که این اجسام گازهای گرم از خود بیرون میدهند که همراه با غبار است، وهمین که از جلوی خورشید عبور میکنند، سرعتشان چند برابر افزایش میابد.

سه سال پس از آنکه سفینه "افق جدید" از پلوتو عبور کرد، در اوائل سال جدید مسیحی‌، از حدود یک بلیون مایلی‌ یک جسم فضائی که "اولتیما تیول" لقب گرفته است عبور خواهد کرد. این دورترین برخورد فضائی خواهد بود که بشر تا کنون قادر به انجامش بوده است.