کوکاکُلا Coca Cola

The coca plant is a source of cocaine, which was the basis for the development of modern anesthetics that are used today. Some other plants produce chemicals that have enabled new anesthetic drugs to be designed, while others such as cloves (the dried flower buds from Syzyglum aromaticum) in the myrtle family (Myrtaceae) have been used in the form of extracts or oils for the relief of pain because of the anesthetic-like action that their chemical constituents induce.

The story behind the discovery of cocaine, one of the earliest anesthetics, begins more than 2,000 years ago, when the coca plant in which it occurs was reputed to provide pain relief. The plant has also been used in South America as a masticatory with a stimulant action. In 1860, the tropane allkaloid cocaine was isolated from coca leaves. Later that century, coca leaves were reported to improve digestion and to increase mental alertness and physical vigour, and cocaine was being investigated as a treatment for addiction to drug morphine, which occurs in the opium poppy. Perhaps inspired by these reports, Sigmund Freud (1856-1939), a doctor from Vienna who later became a well-known psychiatrist, tride to help cure a friend of morphine addition by giving him cocaine. Unfortunately, Freud’s friend became addicted to to cocaine and he later died. Freud was still convinced that cocaine could be useful, so he gave a cocaine preparation to a colleague, aiming to cure his intestinal pains. His friend declared the cocaine liquid numbed his lips and tongue, inspiring another colleague, the Austrian ophthalmologist Karl Koller (1857-1944), to develop it as an anesthetic for use in eye surgery. Koller became famous for his discovery and was known as ‘Coca Koller’, reputedly much to the annoyance of Freud and shattering the latter’s dreams of fame at that time.

Meanwhile, US pharmacist John Stith Pemberton (1831-1888) developed a coca leaf and caffeine drink, Wine Coca, in 1885. It tasted unpleasant, so Pemberton added kola nut extract to it and called it Coca-Cola; it was launched in 1886. Following a change of ownership in 1903, the cocaine was removed and sold to the pharmaceutical industry. This is the origin of the cola soft drinks used today. Cocaine revolutionized surgical procedures when its anesthetic properties were confirmed, but it was realized the drug could cause addiction and toxicity, so its use is now restricted. The chemical structure of cocaine has been used to design modern local anesthetics such as procaine.

کوکاکُلا

گیاه کوکا منبع کوکائین است، که پایه و اساس مادهٔ بیهوش کننده‌ای است که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی گیاهان دیگر مواد شیمیایی خاصی‌ تولید می کنند که از آنها داروهای بیهوش کنندهٔ جدیدی تولید کرده‌ا‌ند، در حالی که برخی دیگر مانند میخک (جوانه های گل خشک شده سیزیگلوم اروماتیکوم) از خانوادهٔ میرتل (مایارتاسیا) به صورت عصاره یا روغن برای تسکین درد مورد استفاده قرار گرفته اند، که به دلیل آن است که اجزای شیمیائی آن بدن را تا حدی به سمت بیهوشی میبرند.

داستان کشف کوکائین که یکی از اولین بی حس کننده ها است، بیش از ۲۰۰۰ سال پیش آغاز می شود، و این زمانی‌ است که گیاه کوکا، که کوکائین از آن مشتق میشود، برای تسکین درد بکار میرفت. این گیاه همچنین در آمریکای جنوبی به عنوان یک تسکین دهندهٔ درد با جویدن برگ این گیاه مورد استفاده قرار میگرفت. در سال ۱۸۶۰ کوکائین آلکالوئید تروپان از برگ های کوکا جدا شد. در اواخر همان قرن، گزارش شد که برگ کوکا هضم غذا را بهبود می بخشید، و هوشیاری ذهنی و فضیلت هراسی را افزایش می داد، و کوکائین به عنوان درمان اعتیاد به مورفین مواد مخدر که در خشخاش تریاک رخ می دهد، مورد بررسی قرار گرفت. شاید با الهام از این گزارش ها، زیگموند فروید (۱۸۵۶-۱۹۳۹)، دکتر اهل وین که بعدها به یک روانپزشک سرشناس تبدیل شد، سعی کرد با دادن کوکائین به یکی‌ از دوستانش که به مُرفین اعتیاد داشت، او را درمان کند. متاسفانه دوست فروید به کوکائین معتاد شد و بعدها درگذشت. با این حال، فروید هنوز به فوائد کوکائین اعتقاد داشت، و مجددا آنرا برای یکی‌ از همکارانش که دردهای روده‌ای داشت تجویز کرد. پس از مصرف این دارو، دوستش اعلام کرد که مصرف کوکائین لب‌ها و زبانش را بی‌حس کرده بود. همکار دیگر فروید به نام کارل کُلِر (۱۸۵۷-۱۹۴۴) که یک چشم پزشک اتریشی‌ بود، با الهام از آنچه که دوست فروید پس از مصرف کوکائین حس کرده بود، تصمیم گرفت که از کوکائین به عنوان یک داروی بی‌ حس کننده برای استفاده در جراحی چشم استفاده کند. کولر به خاطر کشفش مشهور شد و به «کوکا کولر» معروف شد، که البته این باعث رنجش فروید شد، چرا که شخص دیگری بجای او از این جهت شهرت یافته بود.

پس از آن، یک داروساز آمریکائی به نام ستیت پِمبِرتُن (۱۸۳۱-۱۸۸۸)، در سال ۱۸۸۵ معجونی از قهوه و برگ کوکا تحت عنوان شراب کوکائین به بازار فرستاد. طعم این نوشیدنی‌ زیاد جالب نبود، پس پِمبِرتُن به آن عصارهٔ هستهٔ کُلا اضافه کرد و این نوشابه را کوکاکُلا نامید، که در سال ۱۸۸۶ تولید آن آغاز شد. در پی تغییر مالکیت در سال ۱۹۰۳، کوکائین از این نوشابه برداشته شد و این کوکائین را به شرکت‌های داروسازی فروختند. این خاستگاه نوشابه‌هائی است که به آنها "کُلا" میگوئیم. به این ترتیب زمانی‌ که خواص بیهوشی کننده کوکائین تایید شد، این ماده انقلابی در روش‌های جراحی ایجاد کرد. همینکه کشف شد که این دارو اعتیاد آور و مسموم کننده است، استفاده از آن محدود شد. ساختار شیمیائی کوکائین برای طراحی مواد بیهوش کننده، مانند پروکایین، مورد استفاده قرار گرفته است.