اطلاعات و گزارشات ما از ایران باستان بسیار ناچیز است، ولی نیک میدانیم که در ایرانِ قبل از اسلام کتابخانه های بسیاری وجود داشته و فلسفه یونان و شرق در مدارس تدریس میشده ا‌ند. همچنین میدانیم که بزرگمهر حکیم از نوادر روزگار بود که به پیشرفت تمدن ایران کمک های شایانی کرد. از وجود مزدک آگاه هستیم که قرنها قبل از مارکس، روش زندگی متفاوتی را که امروزه به آن سوسیالیزم مینامیم پایه گذاری کرده بود. شاید ارژنگ مانی که به عنوان کتاب مذهبی مصور به ما معرفی شده است، اولین اثر داستان/ تصویری بوده است. شهرت باربد و نکیسا آنچنان است که مشخصا آنها بتهون زمان خود بودند. ولی همانطور که گفته شد اطلاعات رسیده به ما قرنها بعد و بیشتر از طریق کاوش های باستان شناسی بوده است. ماخذ دیگر ما نوشته های تاریخ نویسان یونانی و رومی می‌باشد که در مورد دانش ایرانیان بسیار نوشته‌اند. اگر ایرانیان با دانش بودند و فرهنگ قدیمی و گسترده ای را در روبرو داشتند چرا آثار مکتوبی از آنها باقی نمانده، و باید برای دریافت فرهنگ آن دوران به سنگ نبشته ها و لوحه ها و اسناد و مدارک بازرگانی مراجعه کنیم؟
