ماه در اوستا ماونگهه
نامیده شده. یشت هفتم مربوط به ماه است و ماه نیایش نیز از ماه یشت نقل شده. ماه
هم اسم سیارهٔ معروف است، هم اسم مدت سی روز از سال، و نیز اسم روز (روز دوازدهم
هر ماه) است. در خود اوستا فقط اسامی هفت ماه باقیمانده: نامهای پنج ماه که اردیبهشت،
تیر، شهریور، مهر و دی باشد در بندهای ۷ تا ۱۱ آفرینگان گهنبار، اسم فروردین در یسنای ۱،
بند ۱۱، و اسم اسفند در یک قطعهٔ اوستائی و جرکرت دینیک، بند ۲۱، اما در کُتبِ پهلوی
و در آثارالباقیهٔ بیرونی اسامی ماهها به طور کامل ضبط شده است.
