نوشته:
نیک تورس
ما در سیّارهٔ
متحرکی زندگی میکنیم که دنیائیست پر از برخورد و چالش. زمانی این زمینِ ما دنیای ابرقارهها بود” :گاندوانا”، “رُدینیا”، “پنجیا”. ساحل شرقی آمریکا به سمت غرب آفریقا کشیده شده بود، در حالی که قطب
جنوب تا طرف مقابل قاره آفریقا پهنه
داشت. اما هیچ
چیز در این جهان همیشگی نیست و صفحات تکتونیکی
که این سیاره را می پوشانند
همیشه در حال حرکت هستند. ناگهان، در طول صدها میلیون
سال، ابر قاره ها تقسیم میشوند، و تودههای کوچکتری از آنها به وجود میآیند،
و این تودهها به سمت مناطق دورتری در این کره خاکی شناور میشوند.
اخیراً آن قاره ها به کشورهای مستقل تقسیم شدهاند. دو کشور چین و هند هر کدام بیش از یک میلیارد جمعیت
دارند. اما حتی
کشورهای با وسعت متوسط میتوانند جمعیت عظیمی را در خود
جای دهند. اسپانیا و کانادا، همسایگان
صدها میلیون سال پیشِ "پنجیا"، هم اکنون به ترتیب تقریباً ۴۷
میلیون و نزدیک به ۳۸ میلیون نفر جمعیت دارند که آن ها را به ۳۰مین و ۳۹مین کشور های پرجمعیت این سیاره رسانده است. اما حتی در مجموع، آنها بزرگتر از یک ملت بدون سرزمین نیستند. من در مورد
قربانیان جنگهائی صحبت میکنم که هم اکنون در حاشیه جهان ما، و بدون یک سرزمین،
سرگردان هستند.