فعالان حقوق زنان در ایران

شهناز آزاد

شهناز رشدیه (شهناز آزاد) (۱۲۸۰–۱۳۴۰) روزنامه‌نگار و یکی از پیشگامان جنبش زنان در ایران بود. او سردبیری نامه بانوان را برعهده داشت.

شهناز در خانواده‌ای فرهنگی و طبقه متوسط رو به بالا زاده شد. پدرش حاج میرزا حسن رشدیه مردی تحصیل کرده و مدرسه‌ساز بود. در جوانی با ابوالقاسم آزاد مراغه‌ای ازدواج کرد که روزنامه‌نگار بود. خود نیز در ۱۲۹۹ قبل از سن ۲۰ سالگی اقدام به انتشار نامه بانوان برای آگاهی زنان نمود. این نشریه مقالاتی درباره حقوق زنان، حجاب، اخبار ملی و بین‌المللی چاپ می‌کرد و همه مقاله‌هایش به قلم زنان بود. شهناز آزاد و همسرش در کنار آزارها، زندان و تبعید، با کمبود سرمایه و مشکلات مالی برای چاپ روزنامه‌هایشان نیز روبرو بودند. شهناز آزاد در ۶۰ سالگی در سال ۱۳۴۰ درگذشت.

توبا آزموده

توبا آزموده (طوبا، طوبی) (۱۲۵۷-۱۳۱۵) مؤسس دبستان ناموس و نیز نخستین دبیرستان دخترانه در تهران، از پیشگامان جنبش زنان در ایران بود.

توبا در ۱۲۵۷ در خانواده‌ای از طبقه متوسط با پدری باسواد و ارتشی در تهران زاده شد. در خانه نزد آموزگاران سرخانه (و نیز بعد از ازدواج) فارسی و فرانسه و عربی آموخت. در ۱۴ سالگی به ازدواج مردی نظامی درآمد اما زود جدا شدند. طوبا پس از جدایی چند سال درس خواند و به آموختن علوم مختلف مشغول شد. او دبستان ناموس را در ۱۲۸۶ در تهران با مشقات فراوان و مخالفت‌های بسیار تأسیس کرد. طوبا آزموده این مدرسه را با پشتکار و مبارزه حفظ کرد و در سال ۱۳۰۷ نخستین دبیرستان 
دخترانه تهران را نیز تأسیس نمود. طوبی آزموده در سال ۱۳۱۵ در سن ۶۰ سالگی درگذشت.

Trump’s Use of Navy SEAL’s Wife Highlights All the Key Ingredients of U.S. War Propaganda

Glenn Greenwald

March 1 2017, 5:47 a.m.

During his Tuesday night address to the U.S. Congress, President Trump paid tribute to Ryan Owens, the Navy SEAL killed in the January commando raid in Yemen that Trump ordered. As he did so, television cameras focused for almost four full minutes on Owens’s grieving wife, Carryn, as she wept and applauded while sitting next to and periodically being touched by Trump’s glamorous daughter Ivanka. The entire chamber stood together in sustained applause, with Trump interjecting scripted, lyrical expressions of support and gratitude for her husband’s sacrifice.

It was, as intended, an obviously powerful TV moment. Independent of the political intent behind it, any well-functioning human being would feel great empathy watching a grieving spouse mourning and struggling to cope emotionally with the recent, sudden death of her partner. The majestic setting of the U.S. Congress, solemnly presided over by the U.S. president, vested the moment with political gravity.