حجت‌الحق شرف‌الملک شیخ‌الرئیس ابوعلی حسین‌بن‌عبدالله بن سینا مشهور به ابن سینا یا ابوعلی سینا حدود سالهای ۳۶۷ و ۳۸۰ هجری قمری در دهکده خرمیشن نزدیک بخارا به دنیا آمد. به پارسی دری شعر میگفت و در مورد ماورائ‌الطبیعه ارسطوئی، و یا علم پیشین (بقول خودش)، و فلسفه تا سن ۱۸ سالگی مطالعه کرده بود. علاقه او ولیکن به علم زیرین (بقول خودش) یعنی علم طب بود و در آن استاد شده بود. پدرش در بارگاه نوح بن منصور سامانی بود و او با معالجه امیر نوح سامانی از یک بیماری سخت درمان، به دربار او نزدیک شد. ابن سینا فرصتی یافت که از کتابخانه بزرگ این پادشاه برای گسترش مطالعه خود استفاده شایانی ببرد. مانند بسیاری از حکما و متفکرین زمان، تحصیل و ترویج دانش فقط در دربار پادشاهان امکان پذیر بود. به این ترتیب پس از افول دوران سامانیان به خوارزم رفت، و با افول دوران خوارزمشاهیان به شهر های مختلف در شرق ایران سفر کرد و مدتی در گرگان اقامت گزید. ابن سینا به دلیل دانشی که داشت و هم چنین عقایدی که با نظریات سنتی و تعصب آمیز نمیخواند، همواره دشمنانی در دربارهای پادشاهان میافت. با توجه به قدرت بسیار و اندیشه کمِ پادشاهان، احتمال گوشمالی ابن سینا در دربار هر پادشاهی امکان داشت. حسودان و سخن چینان همواره بر علیه او توطئه میکردند و او مجبور به مهاجرت میشد. بناچار پس از زندگی طولانی در نواحی شرق ایران، به سمت غرب و به طرف همدان و سپس اصفهان روان شد. آخرین سفرش مهاجرت مجدد به همدان بود
