احمد بن محمد مهدی فاضل نراقی مشهور به ملا احمد
نراقی از دانشمندان و علمای دوران قاجاریه بود. گر چه ملا احمد را نمیتوان با ابن
سینا و یا خیام و یا زکریای رازی مقایسه کرد، از حق نباید گذشت که در زمانی که این
مملکت سیاهترین دورانش را میگذارند، و حکمران کشور فتحعلیشاه نامی بود که در همه
جنگهایش شکست خورده بود، و قسمی از سرزمین ایران را که عمویش آقا محمد خان با
خونریزی سَبُعانه جمع آوری کرده بود، از دست داده بود، وجود ذیجود شخصی مانند ملا
احمد که بر بسیاری از دانشهای زمان خود واقف بود، شعلهای بود در تاریکی. او بیش
از سی کتاب، نه تنها در رشته مورد تخصصش یعنی فقه و اجتهاد، بلکه در شعر و فلسفه
و ریاضیات نیز نوشته بود. جمهوری اسلامی که هر نوحه خوان و روضه خوان و ملای سر
قبری را به درجه اجتهاد رسانده، و مثلا نام پلید شیخ فضلالله نوری را روی یکی از
شاهراههای تهران میگذارد، سد البته برای چنین شخصی و اقوامش پایگاه اینترنتی با
عنوان فاضِلِین نراقی تاسیس میکند.