سالها پیش کتابی که تصور می‌کنم از نادر ابراهیمی بود خواندم که چنین عنوانی داشت (چنین کنند بزرگان). کتاب، تا جایی که بخاطر میاورم از خوشگذرانی و عیش و هوسرانی پادشاهان سخن میگفت. پادشاهان و حکمرانان سیاسی، به زبان دیگر کسانی که از طریق اقتدار سیاسی، نظامی و یا دینی سرنوشت گروه بیشماری را بطور مطلقه در دست دارند، عموما در سه مورد مشترک هستند. یا با آدم کشی از طریق جنگ افروزی، و قتل و غارت کسانی که با کوچکترین عقیده آنها ممکن است مخالفت کنند قدرت خود را تحکیم میبخشند، یا به اندوختن مال و ثروت با حمله به سرزمین های دیگر و غصب اموال مردم سرزمین خود میپردازند ، و یا هوسرانی و شهوت رانی میکنند. در بارهٔ هر کدام از این سه موضوع مطالب بسیاری نوشته شده و کتاب های تاریخ مملو از تشریح جنگها و خون ریزیهای پادشاهان است. ثروت حکمرانان نیز به مراتب و بطور گسترده ای در کتب منعکس است، از حمله سلاطین به کشور های ثروتمند چون هند، تا زمین خواری رضا شاه، تا ثروت اندوزی اعوان و انصار دژخیمان فعلی. در مورد سوم نیز کتب تاریخی نمونه های بسیاری دارند که چند مورد از این نمونه ها در اینجا ذکر میشوند.
