کسانی که سن‌شان به پیری نزدیک میشود غالبا به بازگوئی خاطرات خود میپردازند، که البته به نظر منطقی میاید، چرا که اگر دانشی نداشته باشند، حد اقل تجربه چندین ساله دارند که ممکن است این تجربه بکار جوانان بیاید. همانطور که کسانی که به بهشت و جهنم اعتقاد دارند تصور میکنند که حتما به بهشت میروند، و من تاکنون کسی را ندیده‌ام و یا راجع به کسی نشنیده‌ام که تصور کند که به جهنم میرود. به همان دلیل هیچ کس تصور نمیکند که یک پیرمرد و یا یک پیرزن باشد، و اشخاص هشتاد و یا نود ساله نیز از پیرها به عنوان شخص سوم یاد میکنند. حال من که به مرز هفتاد سالگی رسیده‌ام، گر چه خود را پیر نمیدانم، ولی به سخنگوئی از تجربیاتم میپردازم!ا
