میرزاده عشقی (۱۲۷۳ همدان
- ۱۳۰۳ تهران)، شاعر، روزنامه‌نگار، نویسنده و نمایشنامه نویس
دوران مشروطیّت و مدیر نشریه قرن بیستم
بود؛ که در دوره نخست وزیری رضاخان، به دستور رئیس اداره
تأمینات نظمیه (شهربانی) وقت، ترور شد. وی از جمله مهمترین شاعران عصر مشروطه به
شمار می‌رود که از عناصر هویت ملی در جهت ایجاد انگیزه و آگاهی در توده مردم بهره
گرفت.
میرزاده عشقی نام اصلیش «سید محمدرضا
کردستانی» و فرزند «حاج سید ابوالقاسم کردستانی» بود و در تاریخ دوازدهم جمادی‌الآخر
سال ۱۳۱۲ هجری قمری مطابق ۲۰ آذرماه ۱۲۷۳ خورشیدی و سال ۱۸۹۴ میلادی در همدان زاده
شد. سالهای کودکی را در مکتب‌خانه‌های محلی و از سن هفت سالگی به بعد در آموزشگاه‌های
«الفت» و «آلیانس» به تحصیل فارسی و فرانسه اشتغال داشته، پیش از
آنکه گواهی نامه از این مدرسه دریافت کند در تجارتخانه یک بازرگان فرانسوی به شغل مترجمی پرداخته و به زبان فرانسه
مسلط شد.
