دیگر ابر قدرتمند
علاوه بر شورای امنیت ملی
سازمان ملل، اکثریت جهان با این جنگ مخالفت کرد. “جاناتان اسکل” در ابتدای جنگ مردم
دنیا را “دیگر ابر قدرتمند” نامید. او مخالفت و خشم مردم را نسبت به این جنگ چنین عنوان
کرد:
پدیده جدیدی دنیا را- نه
تنها در پایتخت‌ها بلکه در شهرهای دیگر، و حتی شهرهای کوچک، دور زد… اکثر روزنامه‌های
غیر آمریکائی با جنگ مخالفت کردند. پوپ گفت که جنگ “سرنوشت بشریت را تهدید می‌کند”.
برای یکبار هم که شده اکثر دولتهای دنیا با مردم هم سخن شدند.
“اسکل” نوشت که آمار نشان
دادند که “مخالفت با جنگ در اکثر کشورها به اتفاق آرا نزدیکتر بود یا حد اکثر.” اَسَفبارانه،
“دیگر ابر قدرت” نتوانست جلوی نیروی تخریبی ایالات متحده را بگیرد. شاید اکنون، قدرت
نظریه مردم جهان بتواند کسانی را که مسئول این فاجعه بودند به محاکمه بکشاند.
با کامل تاسف، کنگره آمریکا
جزو این “دیگر ابر قدرت” نبود. در اکتبر سال ۲۰۰۲، تصویب‌نامه کنگره به رئیس جمهور “بوش”
این اجازه را داد که از ارتش “به هر نحوی که صلاح میداند برای دفاع از امنیت ملی آمریکا
و علیه خطری که عراق به وجود آورده استفاده کند، و کلیه قطعنامه های سازمان ملل علیه
عراق را به اجرا بگذارد.” تعداد آرائ موافق و مخالف در مجلس نمایندگان ۲۹۷ به ۱۳۳ بود. این آرأ در سنا ۷۷ به ۳۳ بود. کسانی که به مخالفت برخاستنند، حتی
کسانی که نمایندگی مطمئنی نداشتند، در کشوری که در رویای جنگ بود، شهامت بسیاری از
خود نشان دادند.
