مصطفی تاج زاده و «امام خمینی» و «دوران طلایی »
ایرج مصداقی
آقای تاج زاده سلام
مقاله‌ی شما خطاب به «برادران سپاه» و رنجیدگی از آنها به خاطر مقایسه خامنه‌ای با خمینی را که از زندان اوین نوشته شده بود خواندم و دلم گرفت. بنایم نبود و نیست در مقابل کسانی که در شرایط آزاد به سر نمی‌برند بایستم. به خصوص که شما در ۷ سال گذشته مقاومت خوب و ستودنی در مقابل زیاده‌خواهی‌های خامنه‌ای و سپاه پاسداران از خود نشان‌داده‌اید و رنج بسیاری بر شما و خانواده‌تان رفته است. از این بابت البته شایسته تقدیر هستید.
اما این باعث نمی‌شود در مقابل حقی که بر گردنم هست سکوت کنم. حق نسلی که به دستور «امام» شما پرپر شد و هنوز بسیاری از آنها محل دفن‌شان مشخص نیست. می‌دانم این نوشته کامل نیست. با عجله و طی دو روز نوشتم. حتماً کم و کاستی‌های زیادی دارد. بیشتر فتح بابی است در ارتباط با مواردی که مطرح کردید.
روایت غیرواقعی شما به عنوان یک «زندانی» و «مظلوم» از دهه‌ی سیاه ۶۰ و تعریف و تمجید از سلوک و سیاق خمینی، چه بسا موجب گمراهی و یا تردید نسل جوانی شود که آن دوران را تجربه نکرده است. نمی‌توان و نباید به سادگی از تحریف تاریخ میهنمان گذشت و در برابر تلاش برای موجه جلوه‌دادن چهره‌ی خمینی، این لکه‌ی ننگ تاریخ کشورمان سکوت کرد.
آقای تاج‌زاده اگر فکر می‌کنید با نوشتن چنین نامه‌هایی و نشان دادن چهره‌ی متفاوتی از خمینی می‌توانید راه توجیه خامنه‌ای و پیروانش، برای اعمال سرکوب را ببندید، اشتباه می‌کنید. راه چاره آن‌است که به او یادآور شوید ما در دهه‌ی ۶۰ از این شیوه‌ها استفاده کردیم؛ به پند و اندرز خیرخواهان توجه نکردیم نتیجه آن شد که نه تنها راه به جایی نبردیم بلکه بحران تشدید شد و بدنامی برای ما ماند. به او در مورد تکرار تجربه‌ی شکست‌خورده‌ی خودتان هشدار دهید.
