یکی از واژه‌هایی که در قرآن بسیار استفاده شده "خَسران" است. این کلمهٔ عربی به پارسی ضرر یا زیان معنی شده است، که البته با توجه به جمله‌هایی که این واژه در آنها مورد استفاده قرار گرفته‌اند، معادل پارسی "از دست دادن" و یا "از کف رفتن" شاید ترجمه بهتری باشند. زیان دیدگان به اشخاصی اطلاق شده که به دلیل عدم اجرای قوانین اسلامی به بهشت نخواهند رفت. جالب اینجاست که با مقایسه قرآن با انجیل و تورات، دقیقا همین مفاهیم و به همان دفعات در آن کتب نیز یافت میشوند. ا
بنابراین، برای هر انسانی تلاش برای ورود به بهشت ضروری به نظر می‌رسد. نتیجه آنکه چنانچه گفته شده و ما همه شنیده‌ایم، این دنیا دار مکافات است، و هر آینه تلاش هر انسانی باید بدین معطوف شود که فرامین دینی را، که هزار و چهارصد، دو هزار، پنج هزار، و شاید قدیم‌تر به ما ابلاغ شده اند، به نحو احسنت انجام دهیم. دلیل اینکه ما هم اکنون در بهشت زندگی نمی‌کنیم، و باید قوانین مذهبی را که چنانکه گفته شد، به ما در طول قرون و اعصار توسط اشخاصی که خود چون ما تولد یافته‌اند، ولی ادعا کرده‌اند که با نیروئی که این جهان را آفریده در ارتباط هستند اجرا کنیم، گویا به اکثر اذهان خطور نمیکند. قوانینی که هیچ جنبه علمی نداشته، و در بسیاری جهات با علم در تضاد هستند، و از نظر اجتماعی نیز با دنیای امروز هم‌خوانی ندارند. کسانی را که با چنین اصول ابلهانه‌ای مخالفت میکنند، یا این قوانین بدوی را مورد پرسش قرار میدهند، همواره و در هر مذهبی نابود کرده‌اند. یعنی مذاهب شما را به دلیل عدم علاقهٔ شما به باور کردنِ دنیای دیگر، از تنها دنیای شناخته شده و قابل زندگی، که چه از نظر عقلی و چه از نظر علمی یگانه دنیائی است که با اطمینان می‌توان آنرا ادعا کرد، محروم میسازند. ا
