محمد بن جریر طبری در سال ۸۳۹ در آمل به دنیا آمد. از کودکی حافظ ای قوی داشت و در ۸ سالگی قرآن را از حفظ بود. بعد از تحصیلات مقدماتی برای ادامهٔ تحصیل به ری رفت و در کلاس الرازی به یادگیری حدیث پرداخت، و می‌گویند که ۱۰۰،۰۰۰ حدیث از بر داشت. ابن حمدان که ادعا میکرد کسی بیشتر از او حدیث نمیدانست با طبری به مقابله پرداخت و قبول کرد که طبری از او در این موضوع دانش بیشتری دارد. در سال ۸۵۵ طبری تصمیم گرفت که برای نشستن در مجالس شیوخ عرب به بغداد برود. در راه بغداد به ساوه و همدان رفت و در سن ۳۰ سالگی در بغداد شهرتش همه جا پیچید. اگر چه زیاد سفر نمیکرد ولی برای یاد گیری مسائل علمی مانند نجوم و هیأت و طب و مسائل مذهبی سفرهایی به بصره و کوفه و سوریه و مصر کرد. با برنامه ریزی منظمی شاگردانش را به بررسی فرستاد و در نتیجه توانست تفسیر قرآن را در ۳۰ جلد بنویسد و بدین ترتیب تبحّر او در مسائل قرآن زبانزد خاص و عام شد. مشهور است که برای نوشتن تفسیر قرآن در فرصت کوتاه شبانه روزی خود، هر شب ۴۰ صفحه مینوشت. در سن ۶۵ سالگی سفری به زادگاهش آمل کرد و از طریق کرمانشاه به دین آور رفت تا با یکی از شیوخ ملاقات کند که در این امر موفق نشد. سفرش به آمل ۴ ماه طول کشید و در بازگشت تصمیم به نوشتن تاریخ ایران و جهان اسلام، با همان برنامه ریزی و تکلیف به شاگردانش برای تحقیق، کرد که از آغاز خلقت آنچه را که در اثر تحقیق به دست آورده بود تا سال ۹۱۵ میلادی در تاریخ گستردهٔ خود که امروز در ۳۹ جلد منتشر میشود ثبت کرد. در سال ۹۲۳ میلادی در ۱۵ فوریه در سن ۵-۸۴ سالگی وفات یافت
No comments:
Post a Comment