ملتی که پس از خروج رضا شاه و با استفاده از آزادیِ باز یافته، و در مدتی
کوتاه دهها حزب سیاسی، انجمن ادبی، و گروههای اجتماعی به وجود آورد. ملتی که با چپ
و راست و مذهبی و غیر مذهبی، تا آغاز دوران ستمشاهی و دیکتاتوری، مدارا کرد و از
احترام یکدیگر نکاست. ملتی که مصدق را به رهبری برگزید، و تا انتها به او وفادار ماند؛
حتی پس از آنکه شاه (با دریوزگی از غرب و استمالت
از آخوند کاشانی و اجیر کردنِ اشرار و قداره کشان) نه تنها به دیکتاتوری ادامه داد،
بلکه از ترس ملاها، امامزادهها و مساجد را باز سازی کرد و هر سال به زیارت
رفت (به عکسهای کاشانی با شاه و همچنین با شعبان بی مخ و رمضان یخی و سایر اوباش پس از کودتای ۲۸ مرداد رجوع شود). ملتی
که با دیدن کوچکترین بارقههای آزادی و ضعف شاه در سال ۵۷ بار دیگر انقلاب کرد. ملتی که هیچگاه از مبارزه دست نکشید، و زمانی که انقلابش
(به دلیل خلأ سیاسی به وجود آمده پس از کودتا و ۲۵ سال کشتارِ آزادی خواهان و ائتلاف خمینی با غرب) به انحراف گرائید، همچنان
در صحنه ماند. ملتی که ۳۵ سال است که برای آزادی
تلاش میکند و در حالی که بهترین فرزندانش یا در زندانها میپوسند و یا به جوخه های
تیر سپرده میشوند هنوز در صحنه مبارزه باقی ماندهاست. ملتی که با بینش آگاهانهٔ سیاسی
پی برد که مبارزه با سفّاک ترین رژیم موجود تنها از طریق استفاده از باریکترین و کوچکترین
ضعف رژیم است. ملتی که با خِرَدِ کامل و برای از جلوی پای برداشتن بزرگترین خطر، یعنی
حمله آمریکا و اسرائیل به کشور و نابود کردن آن (چنانچه بر لیبی و سوریه رفت)، دوباره
به پای صندوق رأی رفت و تنها کسی را که میتوانست جلوی نابودی ایران را بگیرد از بین
نمایندگانِ افراطی انتخاب کرد، و نتیجه آن را چند روز پیش شاهد بودیم، که نتنیاهو را
واداشت که بدون فوت وقت به واشینگتن بشتابد. فرو پاشیِ کشورِ کهنسال ایران به دست کسانی
که در این کشور زندگی میکنند هیچگاه انجام نیافته و اصولا میسر نیست. این فقط به دست
(و آرزوی) کسانی است که به خارج پناه بردهاند، و بار دیگر از غرب دریوزگی میکنند.
صد البته این آرزو اینبار برای شکست یک دولت مردمی نیست، بلکه برای فرو ریختن کاخ دیکتاتورهای
اسلامی است. ولی ملت ایران ثابت کرده است که تا آنجا که نیروی خارجی و یا کارگزارانش
به ایران نظر نداشته باشند، مردم ایران شایستگی استیفای حقوق خود را دارند. تاریخ صد
ساله ایران نمیانگر این است که این یک دروغ بزرگ نیست. این روش ملتی بزرگ است.