The following articles are republished from May 1, 2010 and May 13, 2013 publications in this blog. The first one was printed in Farsi and the second one was published in English:
May 1st provides an opportunity for many activists to demand their rights. May Day articles in progressive media around the world testify to this fact. Headlines such as the followings: "Building a True People's Movement- May Day and the Failure of the Immigrant Rights Movement" by AJAMU BARAKA (Counterpunch.org); "After unsafe Factory kills 400 in Bangladesh, on May Day workers Demand Rights" (Informed Comment); "Class War and Labor’s Declining Share" (Monthly Review); "Immigrant Rights Groups, Labor, Occupy Plan May Day Protests" (The Nation);"May Day Keeps Militarized Police in the News" (Antiwar); "Truthdiggers of the Week: The May Day Occupiers" (Truthdig).
مقاله زیر در دو نوبت، در اول ماه مِه سال ۲۰۱۰ و اول ماه مِه ۲۰۱۳، اولی به فارسی و دومی به انگلیسی، در این
بلاگ به چاپ رسیده‌اند و این بازچاپِ آن دو مقاله است.
*******************************************
بیشتر از یک قرن و دو دهه از اولین روز کارگر (با حدود ۳۰۰۰۰۰ شرکت کننده) در آمریکا می‌گذرد. جالب است که سه کشور در دنیا روز دیگری را بجای اول ماه مه به عنوان روز کارگر انتخاب کردند، و یکی از این کشورها آمریکا است
در اوائل قرن بیستم، دولت آمریکا روز اول ماه مه را روز “قانون” نام گذاشت، شاید به این طریق خاطرهٔ جنبش مردم برای ۸ ساعت کار در روز را مخدوش کند. در نتیجه، روز کارگر به روزی در سپتامبر که هیچگونه ارزش تاریخی ندارد منتقل شد، به دین منظور که بتوانند از این طریق جامعه را از یکی از مهمترین جنبش های آمریکا منحرف کنند. احتیاجی به تکرار وقایعی که این جنبش در آن جا دارد نیست، کما اینکه تاریخ نوشته شده است و می‌توان به آن مراجعه کرد. فقط لازم است که بگوییم که اتحادیه های کارگری در سال ۱۸۸۴ دور هم جمع شدند و تصمیم گرفتند که ساعات کار را به هشت ساعت در روز تغییر دهند و آنرا از اول ماه مه ۱۸۸۶ به اجرا بگذارند. در روز تعیین شده، تظاهرات بدون خشونت انجام شد که به این دلیل بود که پلیس سبعیت همیشگی خود را نشان نداد. این تظاهرات که فقط در شیکاگو پیش بینی شد که ۱۰۰۰۰۰ نفر بودند، به آرامی خاتمه یافت. باید همچنین به واقعهٔ دو روز بعد که باعث برخورد بین پلیس و کارگرانی که در کارخانه‌ای اعتصاب کرده بودند شد، که در آن چند کارگر کشته شدند، و این باعث گرد هم‌آئی روز بعد شد که به” کشتار هی مارکت” مشهور شد. روز اول ماه مه در ۶۶ کشور بطور رسمی جشن گرفته میشود
در اوائل قرن بیستم، دولت آمریکا روز اول ماه مه را روز “قانون” نام گذاشت، شاید به این طریق خاطرهٔ جنبش مردم برای ۸ ساعت کار در روز را مخدوش کند. در نتیجه، روز کارگر به روزی در سپتامبر که هیچگونه ارزش تاریخی ندارد منتقل شد، به دین منظور که بتوانند از این طریق جامعه را از یکی از مهمترین جنبش های آمریکا منحرف کنند. احتیاجی به تکرار وقایعی که این جنبش در آن جا دارد نیست، کما اینکه تاریخ نوشته شده است و می‌توان به آن مراجعه کرد. فقط لازم است که بگوییم که اتحادیه های کارگری در سال ۱۸۸۴ دور هم جمع شدند و تصمیم گرفتند که ساعات کار را به هشت ساعت در روز تغییر دهند و آنرا از اول ماه مه ۱۸۸۶ به اجرا بگذارند. در روز تعیین شده، تظاهرات بدون خشونت انجام شد که به این دلیل بود که پلیس سبعیت همیشگی خود را نشان نداد. این تظاهرات که فقط در شیکاگو پیش بینی شد که ۱۰۰۰۰۰ نفر بودند، به آرامی خاتمه یافت. باید همچنین به واقعهٔ دو روز بعد که باعث برخورد بین پلیس و کارگرانی که در کارخانه‌ای اعتصاب کرده بودند شد، که در آن چند کارگر کشته شدند، و این باعث گرد هم‌آئی روز بعد شد که به” کشتار هی مارکت” مشهور شد. روز اول ماه مه در ۶۶ کشور بطور رسمی جشن گرفته میشود
طبقه کارگر آمریکا بطور کلی امتیازاتی بدست آورده است. این مزایا در کشورهای جهان سوم وجود ندارند، و کارگران کشورهای زیادی در تلاش برای حصول این برتریها هستند. ولی این مزایا در تاریخ آمریکا در نتیجهٔ جنبش های خونینی بدست آمده‌اند که شامل مذاکرات، راه پیمای ها، تظاهرات، اعتصابات، تحسّن‌ها، و بسیاری دیگر از مبارزات کارگری و به شکلهای مقاومت بوده اند. ولی هیچ کدام از این مقاومتها بدون سرکوب از طرف دولت نبوده‌اند. زمانی که حقوق اساسی آمریکا نوشته شد، تنها کسانی که می‌توانستند رأی بدهند سپید پوستانِ مالک بودند. هدف این بود که حکومت در دست طبقه ثروتمند و آریستوکرات باقی بماند. زنان، زحمتکشان، بومیان، و به وضوح بردگان حق رأی دادن نداشتند. هر کدام از این گروهها بدون حقوق در طی سالها و با تظاهرات و اعتصابات و دادن خونهای زیاد توانستند رأی خود را به دست بیاورند. به وجود آمدن سازمان های حزبی مثل اتحادیه های کارگری، انجمنهای آنارشیستها، سوسیالیستها، زنان ستمدیده، و دهها سازمان دیگر به دلیل چنین قوانین حق کشانه‌ای بودند. امتیازات کارگران مثل کار ۵ روز در هفته، بیگاری از بچه‌ها، حد اقل حقوق، تساوی جنسیتی، و امتیازات دیگر به همین طریق دریافت شده‌اند. چنانکه گفته شد، اول مه ۱۸۸۶ اولین روز کارگر در جهان بود که در آمریکا جشن گرفته شد تا ساعات کار کارگران به ۸ ساعات در روز تقلیل یابد
این روزها ما شاهد وضع بد اقتصادی آمریکا هستیم که نتیجه سی سال سیاستهای ریگان، بوش، کلینتون، بوش برای از بین بردن قوانین حمایتی کارگران، و با سوزاندن ریشه‌های اتحادیه‌های کارگریست. این جریان با از بین بردن سندیکای کنترل کنندگان فرودگاه‌ها در اواسط سالهای ۸۰ شروع شد. این برنامهٔ کمرنگ کردنِ سندیکاها به جایی رسید که پر قدرت ترین سندیکای کارگری آمریکا که در کارخانه‌های اتومبیل سازی بودند به حقوق و مزایای ۳۰ سال پیش راضی شدند. شرکتها معمولا سعی میکنند که قیمت مواد اولیه، هزینه سربار، و مزد کارگران را برای نفع بیشتر سهامداران پائین بیاورند. اما در سی سال اخیر، با پائین نگاه داشتن مزد کارگران مزایای مدیران چند برابر شده است. این روند به رقابت در بازار جهانی لطمه زده است. فراموش شده است که برای رقابت، شرط اول راضی نگاه داشتن کارگران است. ولی رابطه بین مدیران و کارگران همیشه خصمانه بوده است. دولت هم همیشه به نفع سرمایه‌دار وارد صحنه شده است. امروزه، شرکتها روشی دیکتاتوری پیش گرفته‌اند تا کارگران را در واهمه از بیکار شدن (به دلیل نرخ بیکاری بالا) نگاه دارند و از این طریق در پائین نگاه داشتن حقوق و استثمار کارگران کوشا باشند. دولت با قوانینی که میگذراند به شرکتها در این مورد کمک شایانی می‌کند. به عنوان مثال، قوانین ساعات کار طوری تنظیم شده‌اند که کارگران با حقوق ۸ ساعات، ساعات بیشتری کار کنند. ولی مبارزه همچنان ادامه دارد
*******************************************
"Workers hit by lower living standards and record high unemployment staged May Day protests across Europe on Wednesday, hoping to persuade their governments of the case for easing austerity measures and boosting growth." Reads the first paragraph of the online article by Reuters titled: "Thousands rally against European austerity on May Day", which claims to be the largest European May Day rally ever. Almost all progressive media and some other international instruments have publicized these events. Of course, major US media (even some progressive ones) have been quite about it!
The history of International Workers' Day (May Day) was published in this blog last year. A detailed account of International Workers' Day can also be found on Wikipedia, starting with: "International Workers' Day is the commemoration of the 1886 Haymarket affair in Chicago." It should be emphesized that May Day has been attached to “Political Left” by most Western governments. Instead, first Monday of September is celebrated as Labor Day, in most of these countries.
Cutting social benefits has been a priority for all US presidents since Reagan. From the beginning of this century and with the empowerment of the neo-cons, this process has been expedited precipitously, while everyone is kept in a shock (see "The Shock Doctrine" by Naomi Klein, for a detailed and a historical view of the process). Today’s worldwide demonstration may be a wakeup call! US government, as the military superpower of the world, has increasingly been leaning towards the Right, regardless of the political party (of the two) has been in power. Dismantling banking regulations, most notably Glass-Steagall Act, signing NAFTA, creating a new generation of poor through Welfare reform act and many other cuts in social services were major victories for the Right, signed by a Democrat president- Clinton. Expansion of present wars and initiation of new wars, using targeted attacks, increasing military budget, expanding military ambitions of the US globally, continuation of illegal arrests, tortures, and detention of foreign nationals (and in some cases US nationals), and violation of civil liberties are just a few highlights of Obama’s reign, again a Democrat.
However, the significance of this year's ‘Day of Labor’ is more pronounced by the rapid increase in unemployment rates, worldwide (as a result of the austerity measures and economic globalization). Child labor, human trafficking, new-age slavery, abolition of labor unions and many other anti- labor- organization measures result in widening the economic and political gap between the so called 99% and governments (supporting the 1%), all over the world. Exponential increase in global poverty, as a result of Western governments’ centuries of exploitation of inhabitants of the nations with rich natural resources, brings a larger crowd in major streets of those nations, today.
One of the largest factors separating so called "developed" from "developing" nations has been economic factors; such as widening the disparity between the rich and the poor, resulting overwhelming increase in sustenance insecurity among the poor. Cuts in social programs and benefits have been in rapid rise in the past seven years in "developed" countries, moving them closer to "developing" nations’ standards.
As cutting social benefits are termed "sequester" in the US, the rate of wealth, or accumulated money by the rich multiplicities, at the same amplified rate of poverty and hunger. World Bank and International Monetary Fund (major economical levers US government utilizes to keep neo-colonial nations under control) has been expanded to European nations recently, titled "austerity". These economic measures, which rapidly reduce social welfare, not mentioning people’s investment for future (such as Social Security and Medicare) are creating a new wave of underprivileged in Western countries, for the first time since the New Deal (US) and WWII (Europe). Of course, those at the bottom of the social structures, such as "illegal" immigrants and racial minorities would be effected initially and foremost. A recent blog by Chelsea Badeau titled "Why Doesn’t Everyone in America Have a ‘Place at the Table?’" discloses a troubling fact that in the US (the prosperous nation in the world) 49 million people don't know how they would get their next meal.
May 1st provides an opportunity for many activists to demand their rights. May Day articles in progressive media around the world testify to this fact. Headlines such as the followings: "Building a True People's Movement- May Day and the Failure of the Immigrant Rights Movement" by AJAMU BARAKA (Counterpunch.org); "After unsafe Factory kills 400 in Bangladesh, on May Day workers Demand Rights" (Informed Comment); "Class War and Labor’s Declining Share" (Monthly Review); "Immigrant Rights Groups, Labor, Occupy Plan May Day Protests" (The Nation);"May Day Keeps Militarized Police in the News" (Antiwar); "Truthdiggers of the Week: The May Day Occupiers" (Truthdig).