دگردیسی

دگردیسی به صور زیر تعریف می‌شود:ا

ا۱. در علم زیست‌شناسی‌: یک تغییر عمیق در شکل از یک مرحله به مرحله دیگر در تاریخ زندگی یک موجود زنده، مانند تبدیل شدن از کرم ابریشم به شفیره و از شفیره تا پروانه بالغ.ا

ا۲. تغییر کامل شکل، ساختار یا جوهر، به عنوان دگرگونی، در جادوگری و کف‌بینی‌ و تردستی‌هائی از این شکل.ا

ا۳. هرگونه تغییر کامل در ظاهر، شخصیت، شرایط و غیرو.ا

ا۴. یک شکل ناشی از هر گونه تغییر.ا

ا۵. در علم آسیب‌شناسی‌:ا

الف- نوعی تغییر یا تباهی که در آن بافت ها تغییر می‌کنند (مثال: دگرگونی چربی‌ کبد) .ا

ب- فرم حاصل.ا

ا۶. در علم گیاه شناسی: اصلاح ساختاری یا عملکردی اندام یا ساختار گیاهی در طول رشد آن.ا

بر این اساس، تغییرعمیق یا کامل، یا دگرش یا انحطاط یا اصلاح چیزی اساساً به عنوان دگردیسی تعریف می شود. با این حال به نظر می‌رسد که هر انسانی، یا هر موجود زنده‌ای که تا سنین پیری زندگی می‌کند دچار دگردیسی شود.ا

تصاویر کودکی خود را به دوستان یا همکاران خود نشان دهید و از آنان بخواهید حدس بزنند که آن نوزاد کیست. آنها هرگز نمی توانند حدس بزنند که این عکس های خودتان در دوران کودکی هستند، مگر اینکه شک کنند که به چه دلیل این عکس‌ها را به آنها نشان میدهید و حدس بزنند که خودتان باشید. چرا؟ زیرا ویژگیهای صورت ما از زمانی که به دنیا می آییم، تا سنین پیری دچار تغییرات چشمگیری می‌شوند، که تطبیق تصویر با چهرهٔ قابل مشاهده را دشوار میسازد. این تغییرات به قدری چشمگیر می‌باشند که می توان گفت که هر موجود زنده‌ای دائماً دچار دگردیسی می‌شود.ا

ابتدا، ما با دگردیسی خارج از بدن خود شروع می کنیم. رنگ پوست ما زمانی که به دنیا می‌آییم، و در طول زندگی‌مان، از چندین سایه رنگ عبور می‌کند. بسته به ژن و محل تولدمان، رنگ پوست ما می تواند روشن یا تیره باشد. به نظر می رسد که هیچ دو نفری درجهٔ روشنی یا تیرگی یکسانی از پوست خود ندارند. در عین حال، رنگ پوست هر فرد، چه در معرض نور باشد و چه نباشد، دائماً تغییر میکند. کیفیت آن نیز در هر لحظه در حال تغییر است. با افزایش سن، پوست بدن پیر یا چروک میشود. بنابراین رنگ و کیفیت پوست ما مدام در حال تغییر است.ا

با بالا رفتن سن، چشم های ما تیزبینی خود را از دست میدهند و برای بهتر دیدن باید از عینک استفاده کنیم. گوش‌های ما نیز قدرت گیرایی و شنوائی سابق را ندارند. دندان های ما پوسیده میشود. ذائقه ما کاملا و همواره در حال تغییر است. پاهای ما نمی توانند مانند زمانی که جوانتر بودیم راه بروند یا بدوند. بدن ما به طور کلی مانند گذشته شق و رق و صاف نیست، و هر عضو و اندام بدن ما همواره در حال نزول و خمیدگی است.ا

یک نوزاد معمولاً بی‌مو است، و یا مقدار کمی‌ مو روی سرش است. با افزایش سن، موهای بیشتری روی سر می روید. موهای سر برای اکثر افراد برای همیشه رشد می کنند، بنابراین باید آنها را دائماً کوتاه کرد. در زمان بلوغ، رشد مو در نقاط دیگر بدن، مانند زیر بغل، روی صورت و سینه (جنس مذکر)، روی بازوها و پاها، داخل بینی و همچنین در قسمت‌های مرکزی بدن ادامه میابد. با افزایش سن، موی بیشتری در این نواحی رشد می‌کند. هر یک از ما این فرآیند را از نوزادی تا بزرگسالی تا بلوغ در بر داریم. پس از بلوغ، موها در آن نواحی به رشد خود ادامه می‌دهند، اگرچه سرعت آن کوتاه‌تر می‌شود. از سنین بلوغ به بعد، غالبا موهای سر شروع به ریزش می‌کنند، و رنگ آن نیز کم کم به سپیدی می‌گراید، بدون استثنا و بدون توجه به این که قبلا چه رنگی‌ داشته است. ریزش موی مردان بطور متوسط بیشتر و سریع‌تر از موی زنان است. همچنین، به عنوان یک مرد، فرد شروع به رشد مو در داخل و خارج گوش می کند. در عین حال، و در حالی‌ که موهای سر در حال ریختن است، رشد موهای قسمت‌های دیگر بدن سریع‌تر میشود، مانند ابروها. سپس، علاوه بر موهای باقی مانده روی سر، موهای بینی و ابرو و مژه و زیر بغل، و حتی موهای جدید گوشمان، شروع به سفید شدن می‌کنند!ا

من هیچگاه شخص پر موئی نبوده‌ام، و روی پاها و سینه ام موهای زیادی ندارم. با این حال، با بالا رفتن سن، روی کمرم و بالاتر تا پائین شانه‌ام، موهایی شروع به رشد کردند! در واقع، تمام بدن شخص بی‌موئی مانند من، از سن چهل به بعد پر از مو شده است، بطوری که تنها قسمت‌هائی از پوست بدن که در آن مو رشد نکرده است، سر(!)، پیشانی، و کف دست‌ها و پاهاست! ممکن است گفته شود: "به هر حال تو همان آدم قبلی نیستی! فرآیند فکری هر کسی‌ در دوران کودکی و در هر زمانی که در حال رشد است، هرگز یکسان نبوده و دائماً در حال تغییر می‌باشد. ظاهر فیزیکی نیز طبق همین فرایند، همواره در حال تغییر است." و این کاملا منطقی است. ما به عنوان انسان، دائماً از نظر جسمی و روحی در حال تغییر بوده‌ایم. همانطور که فیزیک ما به دلیل آب و هوا و سایر اثرات محیطی تغییر می کند، افکار ما نیز به دلیل کشف افق های جدید و ارتباط با دیگران تغییر می‌کنند.ا

مغز یک نوزاد مانند آهنربا تازه و پذیرا است. ما هر چیزی را که در اطرافمان است ضبط می کنیم و رونوشتی از هر چه را که می‌بینیم، می‌شنویم، و یا لمس می‌کنیم، در بایگانی مغزمان ثبت می‌کنیم. مغز یک قفسهٔ کشودارِ پٔر از پرونده است که هر چیزی را که در اطراف ما اتفاق می افتد، خوب یا بد، ثبت، طبقه بندی و بایگانی میکند. رفتن به مدرسه، محل کار، گذراندن اوقات فراغت و هر کار دیگری که انجام می دهیم به داده تبدیل، و سپس ثبت میشود. این محفظه مدارک، مغز ما، آنقدر ظرفیت دارد که تا دو و نیم پتابایت حافظه، که معادل دو و نیم میلیون گیگابایت حافظه است، میتواند در خود جای دهد. از سوی دیگر، مغز در سن سی‌ سالگی شروع به کوچک شدن می‌کند که سرعت کاهش و کوچک شدن پس از شصت سالگی سریع‌تر می‌شود. لایه بیرونی چروکیده مغز، قشر مخ، با افزایش سن نازک‌تر می‌شود. گوشه‌های پیشانی و شقیقه‌های مغز معمولاً کوچک می شوند. بنابراین، با افزایش سن، حافظه خود را کم‌کم از دست می‌دهیم.ا

با افزایش سن، بافت های ما نیز قدرت ترمیمی سابق را ندارند، و کاهش می‌یابند. بدن ما منقبض و قدمان کوتاه‌تر میشود، در حالی که که کم‌کم پُشتمان خم، و یک انحنای کلی بدن جایگزین حالت مستقیم و قائم ما را می‌گیرد. با کهولت سن، قدرت بینایی را از دست می دهیم و باید عینک بزنیم. برخی به دلیل مشکلات دندانی یا تنفسی شنوایی خود را از دست می دهند و حتی گفتار ما متفاوت است. تمام اندام های داخل بدن ما نیز پیر می شوند. وقتی ما جوان هستیم، دندان ها می توانند بجوند و معده می تواند هر چیزی را که نرم تر از سنگ باشد هضم کند! با افزایش سن، راحت ترین غذا برای خوردن خوراک جویده شده است! ریتم قلب کند می شود و جریان خون مختل می شود. چشم ها و گوش ها به سختی می بینند و می شنوند. تعداد افراد مسن در مقایسه با جوانان در مطب پزشکان یا بیمارستانها همیشه میتواند حکایت درصد سلامت جسمی جوانان در مقایسه با افراد مسن باشد.ا

در سنین بالاتر، بسیاری از امراض و بیماری‌ها به بدن ما حمله می کنند. شرایط جسمی، شناختی و عاطفی یک فرد مسن، مشابه شرایط و وضعیت نوزادان است، زیرا آنها نیز برای ادامه حیات خود به مراقبت بیشتری نیاز دارند. می توانیم نتیجه بگیریم که عمر ما مانند یک دائره، از نوزادی به سوی جوانی پیشرفت می‌کند، و سپس سیر نزولی طی کرده به سوی نوزادی باز میگردد. با این تفاوت که در سنین پایین انسان شکوفا می شود، اما در سنین بالا فرد در حال انقضاء است. علاوه بر این، در سنین پایین مادری هست که از نوزاد مراقبت کند، اما در سنین بالا فقط گورکن در انتظار است!ا