پیش از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، روز اول ماه مه، یا روز جهانی کارگر مشخصه تفاوت بین
اردوگاه غرب و اردوگاه شرق بود؛ بدین معنا که دولتهائی که طرفدار اردوگاه شرق و جامعه‌ای با تساوی اقتصادی بودند این روز را جشن میگرفتند. از آنطرف، آنها که به غرب
تمایل داشتند این روز را به رسمیت نمی شناختند و روز دیگری را به عنوان روز کارگر در
گاهشمار خود می‌گُنجاندند. به عنوان نمونه، اولین دوشنبه ماه سپتامبر به عنوان روز
کارگر در آمریکا شناخته شده است. جالب توجه است که روز اول ماه مِه به دلیل واقعه‌ای
که به عنوان “فاجعه هی مارکت” شناخته شد و در شیکاگو در ۴ مِه سال ۱۸۸۶ رخ داد، که در ادامه تظاهرات مسالمت
آمیز اول ماه مِه کارگران برای کوتاه کردن ساعات کار به هشت ساعت در روز برگذار شده
بود، بدین روز اطلاق گردید. در ۱۴ ژوئیه سال ۱۸۸۹ در انترناسیونال دوم در پاریس، هیئت نمایندگی بیست کشور شرکت کننده به
چنین روزی رأی دادند. علاوه بر این، هشتمین روز از ماه مارس را به عنوان روز بین‌ا‌لمللی
زنان (در ادامه انترناسیونال در سال ۱۹۱۰)، و تصویب هشت ساعت کار
در روز ، در میان سایر خواسته های خود عنوان کردند. مطالب مربوط به روز جهانی کارگر و واقعه
“هی مارکت” و انترناسیونال دوم در ویکیپدیا دانشنامه آزاد، تشریح شده‌اند.
پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی و به قدرت رساندن بوریس یلتسین توسط غرب
در سال ۱۹۹۱، حزب کمونیست شوروی منحل،
و فعالیت های حزب کمونیست روسیه محدود شد (و حزب کمونیست در بعضی از جمهوری‌های سابق
مانند ترکمنستان، لتونی، لیتوانی، و استونی کاملا ملغی شد). تا سال پیش در روسیه، گرد
همآئی مردم در این روز دیگر سازمان یافته نبود. ولی امسال، میدان سرخ شاهد تظاهرات
دو میلیونی مردم بطور سازمان یافته گردید. در سایر کشورهای جهان نیز تظاهراتی صورت گرفت،
که البته در کشورهای دیکتاتوری به تهاجم پلیس و کشته و زخمی شدن تعدادی از شرکت کنندگان
انجامید. از جمله این کشورها ترکیه، چین، کامبوج، اندونزی، کره جنوبی و مالزی گزارش
شده‌اند. سازمانهای سیاسی کشورهای غرب از جمله آمریکا در روز شنبه سوم ماه مِه تظاهرات
روز جهانی کارگر خواهند داشت.
ویکی‌پدیای انگلیسی برخورد حکومتهای کشورهای مختلف جهان با این روز را،
با تقسیم بندی قاره‌ای و الفبائی بطور خلاصه به اطلاع می‌رساند. برای کوتاهی سخن پیوند
این تارنما در اینجا میاید.
