باید در برابر اجماع تند روهای شکست خورده علیه ایران ایستاد

توسط دانیل لاریسون

نهم اکتبر ۲۰۲۴

تارنمای آنتی وار

برگردان، کوتاه سازی و تنظیم سپیده دم

Sepidehdamaliasghar@gmail.com

مهم نیست که چه کسی در انتخابات ریاست جمهوری ماه آینده ایاالت متحده پیروز می شود، به نظر می رسد سیاست این کشور در قبال ایران به شدت خصمانه و تقابل آمیز باقی بماند.ا

بحث سیاست ایران در واشنگتن، مانند آنچه که هست، کاملا بر روی اعمال همان حربه ورشکسته تحریم ها، تهدیدها و اقدام نظامی متمرکز است. بحث جدی برای کاهش تنش یااز سرگیری مذاکرات در سال جدید وجود ندارد. تداوم این اجماع جنگ طلبانه شکست خورده برای آمریکا، ایران و کل منطقه خطرناک است و باید پایان یابد.ا

اجماع جنگ طلبانه شکست خورده دو حزبی در مورد ایران، راه ها را برای حل مسالمت آمیز اختلافات می بندد و مسیر را برای جنگ های غیرضروری هموار می کند. این اجماع، تشدید تنش را به عنوان راه حلی برای هر بحران جدید می پذیرد و دیپلماسی راساده لوحانه و بی فایده قلمداد می کند. این همان تفکر ورشکسته و منسوخ شده ای است که حداقل در سی سال گذشته بر سیاست خارجی آمریکا در منطقه مسلط بوده است و به همین دلیل است که سیاست آمریکا در قبال ایران همچنان مخرب و خطرناک است. ما شدیدا به ایده های جدید و متفاوت سیاسی نیاز داریم.ا

متأسفانه هر دو نامزد ریاست جمهوری راضی هستند تا آمریکا را در مسیر برخورد با ایران نگه دارند و این بدان معناست که آمریکا حداقل تا چهار سال دیگر در همان سیاست خارجی پوسیده در خاورمیانه گرفتار خواهد ماند. دونالد ترامپ اخیرا از حمله اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران حمایت کرده است . در جریان مناظره معاون رئیس جمهور، سناتور ونس گفت که از هر کاری که اسرائیل بخواهد حمایت خواهد کرد. از طرف دموکرات ها، معاون رئیس جمهور هریس در پاسخ به سوالی در مصاحبه اش با شصت دقیقه به طرز عجیبی ادعا کرد که ایران بزرگترین دشمن آمریکا است. هریس تاکید کرد که ایران یک کاندیدای مشخص برای بزرگترین دشمن است، زیرا دولتش خون آمریکارا بر دستان خود دارد.ا

پاسخ هریس مبنی بر اینکه ایران بزرگترین دشمن ایاالت متحده است در ظاهر پوچ است. ایران به این اندازه هیچگاه تهدیدی برای منافع آمریکا نبوده است و توانایی تهدید مستقیم آمریکا را ندارد. تندروها چندین دهه است که در مورد قدرت و جاه طلبی های دولت ایران اغراق می کنند تا مداخله بی وقفه آمریکا در منطقه را توجیه کنند، اما این چیزی جز تبلیغات نیست. شاید معاون رئیس جمهور این را برای خوش آیند تندروها گفته باشد، یا شاید او معتقد است که این درست است، اما در هر صورت این نشان میدهد که سیاست ایران در دولت هریس به همان اندازه بد و احتماالا بدتر از بایدن خواهد بود.ا

آمریکا در حال حاضر فرصت را برای بازگشایی مذاکرات دیپلماتیک با ایران از دست داده است. پس از انتخاب رئیس جمهور اصلاح طلب خود، مسعود پزشکیان، دولت ایران تمایل خود را برای مذاکره درباره یک توافقنامه جدید منع اشاعه هسته ای نشان داده است.ا

پزشکیان مبارزات انتخاباتی خود را از سکوی تعامل دیپلماتیک و پیگیری رفع تحریم ها آغاز کرد و پیروز شد و سرانجام از سوی رهبر چراغ سبز دریافت کرد. مشکل اینجاست که پزشکیان هیچ شریک مذاکره ای معتبری در واشنگتن یا هیچ پایتخت غربی دیگری ندارد. اگر ایالات متحده از این گشایش برای یافتن مصالحه استفاده نکند، ممکن است تا سالها فرصت دیگری به دست نیاورد.ا

واضح است که سیاست آمریکا در قبال ایران نیاز به بازنگری کامل دارد. احیای مذاکرات هسته ای آغاز خوبی برای برقراری روابط بهتر ایران و آمریکا خواهد بود، اما اگر قرار است بهبودی واقعی در روابط پایدار حاصل شود، دیپلماسی آمریکا با ایران نمی تواند به موضوع هسته ای محدود شود. یک توافقنامه جدید منع اشاعه میتواند راه را برای روابط تجاری و دیپلماتیک نزدیکتر باز کند و ایالات متحده و ایران باید بر این پایه برای ایجاد یک رابطه سازنده دوجانبه بنا کنند. عدم وجود روابط دیپلماتیک عادی بین کشورهای ما برای چهل و پنج سال برای هر دو مضر بوده است. برای اصلاح وضعیت خیلی دیر شده است.ا

ایالات متحده روابط خود را با سایر کشورهایی که در جنگ های بزرگ با تلفات بسیار بیشتر بوده اند، بهبود بخشیده است. ایالات متحده روابط خود را با همان دولت ویتنام که ربع قرن قبل به شدت با آن جنگیده بود عادی کرد. هیچ دلیل قانع کننده ای وجود ندارد که چرا دشمنی گذشته ایران و آمریکا باید پس از تقریبا نیم قرن ادامه یابد. اگر دولت ایران دستانش به خون آمریکایی ها آغشته است، دولت آمریکا نیز مسئول ریختن خون بیشتر ایران در زمان حمایتش از حمله صدام حسین به ایران، سرنگونی هواپیمای مسافربری پرواز ششصد و پنجاه و پنج ایران ایر، جنگ نفتکش ها و دهه ها تحریم فلج کننده است. به جای پرداختن به آسیب هایی که آمریکا و ایران به یکدیگر وارد کرده اند، سیاست گذاران آمریکایی باید عاقلانه روی دفن این خاطرات و برقراری روابط عادی کار کنند.ا